1.5

Zachęcamy wszystkich, którzy chcą, potrzebują i myślą o zmianach w swoim życiu do udziału w naszej akcji. „7 tygodni bez”, czyli 40 dni czasu pasyjnego. To szczególny okres w roku, poprzedzający Wielkanoc – Święta Zmartwychwstania Pańskiego. Proponujemy, by w ciągu tych tygodni zmienić przyzwyczajenia i nawyki w relacjach z innymi i Bogiem, zrezygnować z czegoś, by otworzyć się na nowe.

Tam, gdzie jest miejsce na rezygnację, jest miejsce na coś nowego.

Zachęcamy Cię, abyś przyłączyła/przyłączył się do nas i odkryła/odkrył swoje „7 bez”.
Zaczynamy w środę, 14 lutego (Popielec), kończymy w Wielką Sobotę, 30 marca.
Życzymy Ci, by tegoroczny czas pasyjny był dobrym powodem do odkrywania Boga i poznawania siebie, a zatem powodem do zmian… Żyj prościej i głębiej!

 

3. Niedziela Pasyjna – Oculi

Psalm 25, 15-16

Oczy moje zawsze patrzą na Pana, Bo On wyswobadza z sieci nogi moje. (Oculi mei semper ad Dominum, quia ipse evellet de laqueo pedes meos : respice in me, et miserere mei, quoniam unicus et pauper sum ego.)

Postanowienie tygodnia: nie patrzę pod swoje nogi, staram się wszystkie troski, czy potknięcia zawierzać Panu.

Dodatkowe informacje

O akcji

W 1983 roku grupa zachodnich dziennikarzy i teologów, postanowiła, że przez 7 tygodni będzie pościć – od Dnia Pokuty (tzw. środa popielcowa) do Wielkiej Soboty przed Wielkanocą – i tak zrodził się pomysł akcji „7 tygodni bez”. Od tamtej pory dołączyło już do niej ponad 2 miliony ludzi.

Dlaczego „7 tygodni bez“?
Celem tej akcji jest świadome przeżywanie czasu pasyjnego. Czasu, w którym można zwolnić tempo, odsunąć się od spraw nieistotnych i zastanowić nad życiem, jego wartościami i sensem cierpienia, które jest jego nieodłączną częścią, ale przede wszystkim nad znaczeniem ofiary Chrystusa na krzyżu poniesionej za każdego człowieka, niezależnie od tego kim jest.

Nazwa czasu pasyjnego zapożyczona jest od słowa pasja (łac. passio ‘męka’, ‘cierpienie’). Czas pasyjny, poprzez skupienie, modlitwę i koncentrację na Słowie Bożym, ma umożliwić wierzącym zastanowienie się nad dotychczasowymi postawami, wejrzenie w siebie, podjęcie konkretnego zobowiązania, które wpłynie na jakość ich życia.

„7 tygodni bez“ skłania do:

    * przeanalizowania swoich przyzwyczajeń
    * zrezygnowania z ulubionych „grzeszków“, takich jak kofeina, nikotyna, słodycze
    * wyjaśnienia, co naprawdę decyduje o jakości życia
    * stworzenia miejsca na zmiany
    * rozwijania perspektyw
    * solidaryzowania się z innymi poprzez rezygnację z czegoś

Mniej to więcej.
7 tygodni BEZ, to też 7 tygodni Z
Tam, gdzie jest miejsce na rezygnację, jest miejsce na coś nowego.

Jak zacząć swoje „7 tygodni bez/z“?
Jeśli chcesz wziąć udział w akcji wpisz na kartce swoje pasyjne postanowienie, podpisując się imieniem i nazwiskiem lub nikiem i umieść je w widocznym dla siebie miejscu.

Podczas tych siedmiu tygodni będziesz mógł skorzystać z przygotowanych przez nas rozważań i pytań do wybranych tekstów biblijnych przeznaczonych na okres pasyjny.

Co to znaczy pościć?
Post to nie tylko dobrowolne powstrzymanie się od jedzenia pewnych pokarmów (np. mięsa), przez określony czas. Ale to także rezygnacja z przyzwyczajeń, jak również otwarcie się na nowe doświadczenia, wkroczenie w nowy etap życia.

Praktyka postu, rozumiana jako wstrzymywanie się na pewien czas od określonych potraw lub napoju jest raczej wtórna wobec biblijnego rozumienia tego pojęcia. W Księdze Izajasza 58,6-7 Pan Bóg mówi: „Lecz to jest post, w którym mam upodobanie: że się rozwiązuje bezprawne więzy, że się zrywa powrozy jarzma, wypuszcza na wolność uciśnionych i łamie wszelkie jarzmo, że podzielisz twój chleb z głodnym i biednych bezdomnych przyjmiesz do domu, gdy zobaczysz nagiego, przyodziejesz go, a od swojego współbrata nie obrócisz się”. 

Siedem tygodni bez…
Siedem tygodni z…

Powiedz swoim znajomym w pracy, w szkole, w kościele, parafii, grupie o tym, że masz zamiar…
Możesz razem ze swoimi znajomymi, którzy podjęli też jakieś postanowienie, spotykać się raz w tygodniu na krótki czas, wykorzystując go na wspólną modlitwę, rozmowę o tym, jak sobie radzicie i wzajemne wsparcie. W wielu parafiach odbywają się w tym czasie nabożeństwa pasyjne – to może być dobry moment na krótkie spotkanie w grupie, przed lub po. Osoby z grupy młodzieżowej mogą spotkać się po swoich spotkaniach itd.

Wielki Tydzień

Czas pasyjny
Czas pasyjny rozpoczyna się w środę po Niedzieli Estomihi. Środa ta, zwana w Kościele rzymskokatolickim Popielcową, jest w Kościele luterańskim Dniem Pokuty. Od tego dnia milknie śpiew: „Chwała na wysokościach” i „Alleluja”, a kolor liturgiczny jest pokutny tzn. fioletowy.

Niedziele postne w starożytnym Kościele były przeznaczone na przygotowanie osób do chrztu świętego, dlatego też teksty biblijne, a zwłaszcza Ewangelie mówiły o przyjściu na świat grzechu, o jego zgubnej mocy i o ratunku danym człowiekowi w Jezusie Chrystusie. Nazwy niedziel postnych pochodzą od pierwszego słowa łacińskiego introitu: Invocavit (Wzywaj – Ps 91,15), Ewangelia: Mt 4,1-11 kuszenie Jezusa; Reminiscere (Pamiętaj – Ps 25,6), Ewangelia: Mk 12,1-12 o złych robotnikach; Oculi (Oczy moje – Ps 25,15), Ewangelia: Łk 9,57-62 o naśladowaniu Jezusa; Laetare (Radujcie się 5 – Iz 66,10), Ewangelia: J 12,20-26 owoce śmierci Jezusa; Judica (Bądź sędzią moim – Ps 43,1), Ewangelia: Mk 10,35-45 prośba synów Zebedeusza.

Wielki Tydzień
Niedziela Judica, nazywana także Niedzielą Pasyjną albo Czarną, Palmową, rozpoczyna Wielki Tydzień. Jego nazwa podkreśla, że właśnie w tym czasie działy się wielkie sprawy dla zbawienia człowieka. Ma on podstawowe znaczenie w roku liturgicznym Kościoła. W pierwsze trzy dni Wielkiego Tygodnia odbywają się nabożeństwa pasyjne, rekolekcje (dni skupienia) i ewangelizacje, przygotowujące do tzw. Triduum Paschalnego (trzech dni paschalnych).

Wielki Czwartek to pamiątka ustanowienia Wieczerzy Pańskiej. W czasie odprawianych nabożeństw popołudniowych i wieczornych wspomina się wydarzenia z Wieczernika. Jest to dzień radości i wdzięczności, dlatego też w liturgii śpiewa się radosne: „Chwała Bogu na wysokościach”, z odpowiedzią zboru: „Na wysokościach Bogu cześć”. W czasie tego hymnu dzwony biją po raz ostatni. Ponownie można usłyszeć je dopiero w Wielkanoc (rezurekcja, jutrznia wielkanocna). Barwą liturgiczną Wielkiego Czwartku jest biel – symbol czystości i niewinności.

Wielki Piątek to pamiątka śmierci naszego Zbawiciela. To dzień powagi i rozpamiętywania jednorazowej i niepowtarzalnej ofiary Jezusa Chrystusa, złożonej na krzyżu za nasze grzechy. Jest to jedno z największych świąt Kościoła luterańskiego i chrześcijaństwa. Kościół luterański jest „Kościołem krzyża”, ze swoją theologia crucis – teologią krzyża, tak mocno podkreślaną przez Reformatora Marcina Lutra. W liturgii śpiewa się tzw. improperia, tzn. skarga Boga nad Jego ludem, z błagalnym starożytnym śpiewem ludu tzw. trishagion: „Święty Boże, Święty Mocny…”, a ołtarz nakryty jest na czarno, bez kwiatów i żadnych ozdób.  Improperia i trishagion śpiewany jest we wszystkich Kościołach historycznych. Barwą liturgiczną Wielkiego Piątku jest czerń – symbol śmierci i żałoby.

Wielka Sobota jest dniem ciszy. Ciało Jezusa spoczywa w grobie, a dusza zwiastuje Ewangelię umarłym, wyrywając ich z piekieł (z krainy umarłych). Jest to dzień łączący gorycz i ból pamiątki śmierci Chrystusa z pełnym nadziei oczekiwaniem na radość Zmartwychwstania. Barwą liturgiczną Wielkiej Soboty jest czerń.

Wielkanoc
 W wielu Kościołach wieczorem po zachodzie słońca (kiedy to według żydowskiej rachuby czasu rozpoczyna się trzeci dzień), albo też w noc wielkanocną rozpoczyna się Wielkanoc. Wielka dlatego, że śmierć została zwyciężona śmiercią. Jest to jedno z najradośniejszych świąt roku kościelnego. W tę noc misterium paschalnego, przejścia ze śmierci do życia, w starożytnym Kościele odbywał się chrzest święty. Wskazuje ona na to, że przez codzienny żal i pokutę ma umierać w nas stary Adam, a w wodzie chrztu powstawać do życia nowy człowiek na wzór Jezusa Chrystusa. Od tej nocy w Kościele znowu rozbrzmiewa na nowo radosne: „Chwała” i „Alleluja”, a kolor ołtarza, ambony i szat liturgicznych znowu jest biały.

W Kościele Ewangelicko-Augsburskim nie są pielęgnowane niektóre znane w Polsce zewnętrzne tradycje Wielkiego Tygodnia i Wielkiej Nocy, takie jak: święcenie palm, pokarmów, budowanie grobów Chrystusowych. W centrum życia wiary i wyznawania luteranie stawiają Pismo Święte, ono zaś milczy na temat zewnętrzności. W tych szczególnych świątecznych dniach starają się skupić na zwiastowaniu żywego Słowa Bożego oraz porządkowaniu własnego życia przed Bogiem i ludźmi.

Opracowanie na podstawie materiałów zamieszczonych na www.luteranie.pl i wiara.pl: Wielki Tydzień i Wielkanoc u luteran, ks. Andrzej Dębski; Vivere Cum Ecclesia: Czas Pasyjny – Wielki Post i Wielkanoc.

Posłuchaj

Świecznik pasyjny

„Świecznik pasyjny” to świecznik w kształcie krzyża, zawierający sześć świec. Pomysł świecznika powstał, co ciekawe, w czasie Świąt Bożego Narodzenia w 2015 roku i był inspirowany wieńcem adwentowym. Miał stać się niejako jego odpowiednikiem na czas pasyjny.

Świecznik ma służyć przekazaniu istotnych treści czasu Pasji i wyraźnie się z tym czasem kojarzyć. Ma kształt krzyża ustawionego pionowo, złożonego z sześciennych kostek, z których co druga zawiera małą świecę. Świecznik można postawić (ma wówczas stojak) lub zawiesić (służą temu odpowiednie mocowania). Świecznik jest zrobiony z drewna, więc aby był bezpiecznie użytkowany zastosowano w nim rozwiązania służące rozprowadzeniu ciepła od palących się świec (dotychczas te zabezpieczenia w pełni się sprawdziły).

Sposób i kolejność zapalania świec na świeczniku są dowolne. Można zapalać kolejne świece odpowiadające numerowi niedzieli pasyjnej lub, dla lepszego efektu zwłaszcza w dużych pomieszczeniach, zapalać wszystkie świece. Zasadniczo Świecznik pasyjny jest przeznaczony do kościołów, kaplic, sal parafialnych, ale może również trafić do prywatnych domów.

Wierzę, że Świecznik pasyjny może w poście, ale również przez cały rok, służyć budowaniu i wzmacnianiu wiary w Jezusa Chrystusa i głosić Jego Chwałę. Mam nadzieję, że Pan Bóg będzie dalej błogosławił ten projekt.

Polecając uwadze ten szczególny świecznik życzę Wam błogosławionego przeżywania czasu pasyjnego, pełnego pokory, wyciszenia i Bożego Pokoju, ale także Nadziei i Siły, płynących od Pana Jezusa, który mimo doświadczeń krzyża ostatecznie jest Zwycięzcą nad szatanem i śmiercią.

Rafał Wiencek, autor Świecznika pasyjnego

 

Nasi partnerzy